Jak poradzić sobie z porażką?

Co łączy Michaela Jordana, Abrahama Lincolna, Walta Disneya, Thomasa Edisona, Babe’a Rutha, członków The Beatles, Oprah Winfrey i Richarda Bransona? Są sławni i uznawani za najwybitniejszych ludzi swoich czasów. Możesz jednak nie wiedzieć, że wszyscy kiedyś doznali miażdżących porażek:

W 1923 roku baseballista Babe Ruth ustanowił rekord nie tylko asów (home runów), ale też nieudanych prób (strike outów).
Michaela Jordana wyrzucono z licealnej drużyny koszykarskiej.
Prezenterkę telewizyjną Oprah Winfrey zwolniono z pierwszej pracy w zawodzie, bo „była zbyt emocjonalna”.
Walt Disney w wieku 22 lat został zwolniony z gazety w Missouri, ponieważ uznano go za „nie dość twórczego”.
The Beatles zostali odrzuceni przez wytwórnię Decca Records w 1962 roku.
Abraham Lincolm doświadczył serii niepowodzeń: stracił rodzinne gospodarstwo, został zdegradowany z kapitana na szeregowego, nie sprawdził się jako sprzedawca i kilkakrotnie przegrał w wyborach do Kongresu, Senatu oraz na urząd wiceprezydenta.
Miliarder Richard Branson, założyciel Virgin Records i Virgin Airlines, stracił miliony, a nawet miliardy dolarów w nieudanych przedsięwzięciach, takich jak: Virgin Cola, Virgin Cars, Virgin Digital (ściąganie muzyki) i Virgin Brides (sklepy z modą ślubną).
Thomas Edison został zwolniony z dwóch pierwszych miejsc pracy i bezskutecznie próbował stworzyć żarówkę na tysiąc sposobów, zanim wreszcie odniósł sukces.

Dlaczego lęk przed porażką jest tak powszechny? Powyższa lista dobitnie pokazuje, że nawet wybitni się potykają. Co więcej, ich niepowodzenia są niezbędnym etapem na drodze do sukcesu. Jeśli nie spróbujesz, nic nie zdziałasz. Zbyt często tak bardzo obawiamy się przegranej, że odbieramy sobie możliwość uczenia się na błędach i wygranej. Perfekcjoniści wręcz słyną z tego, że za wszelką cenę unikają potknięć. Problem polega na tym, że jeśli panicznie boimy się porażki, nie możemy przekuć jej w sukces.

Naucz się podnosić po klęsce, zamiast pozwalać, by cię określała. Niech stanie się dla ciebie okazją do rozwoju i impulsem do działania.

Pomyśl o ludziach w twoim życiu. Czy znasz kogoś, komu najpierw się nie powiodło, ale nie ustawał w wysiłkach i uparcie dążył do celu? Czy możesz się czegoś nauczyć od tej osoby? Czy podziwiasz ją za determinację, czy też skupiasz się na jej potknięciach? Prawdopodobnie patrzysz na jej błędy przychylniej niż na własne. Perfekcjoniści są swoimi najsurowszymi sędziami i znacznie pobłażliwiej oceniają innych.
Stwórz listę własnych błędów i porażek. Opisz, jak wpłynęły na twój obraz siebie oraz na twoje życie. Zapisz, co sobie mówisz na temat tych niepowodzeń.
Przeczytaj tę listę w taki sposób, jakby jej autorem był twój przyjaciel lub ktoś bliski. Jak oceniałbyś te porażki, gdyby nie były twoje? Co byś o nich powiedział drogiej ci osobie? Wyobraź sobie, że rozmawiasz z kimś dla ciebie ważnym i starasz się go pocieszyć. Jakich słów byś użył?
Stań przed lustrem i wypowiedz te słowa do siebie. Spójrz sobie w oczy i spróbuj się podnieść na duchu. Rozmawiaj ze sobą jak z najlepszym przyjacielem. Przypomnij sobie, że nie jesteś gorszy od innych.
Zobowiąż się przed sobą, że będziesz się podbudowywał, zamiast się pognębiać. Jak długo zamierzasz się karać za błędy z przeszłości, mimo że teraz starasz się być lepszy? Czy nie zasługujesz na drugą szansę?

Bohaterowie, o których wspomniałam — Jordan, Edison, Winfrey, Disney — wszyscy mieli jedną wspólną cechę: nie bali się próbować jeszcze raz. Właśnie o tym jest książka „Próbowanie” (Kobiego Yamady, Elise Hurst). Opowiada o sile, która płynie z podejmowania kolejnych prób, mimo bólu porażki i zwątpienia. A jeśli jesteś nauczycielem, psychologiem albo coachem, nie przegap dodatkowych inspiracji: WARSZTATOWE INSPIRACJE

Próbowanie